~Warna Warna Kehidupan~: Sarat Mengusung Rindu

Kuat sungguh hati bertahan. di mana kepastian, bahawa rasa ini sampai kepada insan-insan berkenaan. rindu. terlalu. T_T

Ya Allah, padamkanlah rasa cemburu terhadap kelebihan orang lain; yang mampu mengumpulkan hati-hati mereka bersama orang-orang yang mereka sayang. terkadang diri harus dikorbankan demi kemaslahatan panjang. bukanlah Allah tidak sayang, tapi Dia tangguhkan dulu kesenangan/kebahagiaan.

Diri terlebih harus merasa untung & syukur, mendapat perhatian daripada Tuhan. menelusuri ranjau kehidupan penuh ujian, buat diri sedar, hidup ini cuma sebuah pengembaraan. bila-bila masa dijemput Tuhan. dan waktu itu, sudah bersedia dengan cukup bekalan.

Namun, apalah daya menahan manik-manik jernih dari berguguran. sesekali dihempas badai, hati pernah juga berkecai. bukan menyesali ketentuan, tapi berterima kasih kerana Allah masih tidak tinggalkan hambanya ini yang penuh kelekaan. lantas, mencari kekuatan. meminta agar Tuhan sentiasa memberi pertolongan di atas kekurangan. bersama iringan ayat suci al-Quran, hati tertunduk malu. laju menerima pujukan.

"maka, nikmat Tuhanmu yang manakah yang kamu dustakan." [QS]

***** ***** ***** ***** ***** ***** ***** ***** ***** ***** ***** *****

Saya : "Anah, berapa minit lagi nk berbuka?"

Anah : "ada 2 3 minit lagi. dekat nk sampai umah pok mu dh ni. berbuka sana. nanti balik terengganu konvoi ramai-ramai."

Saya : "dari N9 ke Shah Alam tu sape drive? awak ke?"

Anah : "Kakak."

Wow, that's a new improvement to my sis! big big surprise. setahun x jumpa kakak, dh blh drive jauh. kalau dulu, nk masuk lorong rumah baru Ahmad kasi drive (Ahmad driver setia kepada kakak-kakaknya). tu pun nampak x nampak je driver dalam kereta tu, sbb saiz kereta abah dgn saiz ke'besar'an kakak itu sgt tidak sesuai. sambil2 drive, sambil2 dikutuk si Ahmad. apapun, nice try. hihi. bagus2, ada peningkatan. cuma dia xleh memandu sorg2, sesat barat. :P

Anah : "nk cakap dgn pok wan x?"

pass handphone kepada satu2nya pak sedara saya yg belum kahwin tu (katanya nk bt majlis sama2 dgn anak2 sedara. haha.)

Saya : "btolak terengganu pukul berapa?"

Pok Wan : "pukul 1 2 pagi gitu la kot. bukan kakak drive, pok wan. kakak xleh drive jauh2. bahaya."

Saya : "kakak buat apa? nk cakap jap."

Pok Wan : "Akak tengah ngemas kete dia. nk bbuka dh ni." (sibuk teh org ada kete leni, x layan doh kite op~)

Saya : "ok la. nanti raya saya telefon lagi. selamat berbuka. kim salam semua pak sedara mak sedara."

Tipu r x jeles. jeles amat! balik raya terengganu blake (lagu latar : dendang perantau). uhuk2. ada untung saya x sempat sembang dengan kakak tadi. kalau tak, free2 je dia menyumbangkan sebuah lagu raya tanpa dipinta-pinta nanti. walaupun masa dia nyanyi tu mmg dh nk tergelak, tp hati Tuhan saja yg tahu. tersentuh juga.

***** ***** ***** ***** ***** ***** ***** ***** ***** ***** ***** *****

Saya : "Assalamualaikum. mak sihat ke?"

Bonda : "Alhamdulillah."

bla bla bla

Saya : "Adik, mak sihat tak? mak makan tak waktu berbuka? banyak tak makan? Ramadhan ni ada demam tak?"

Adik : "ok. rilek2. malam tadi gi klinik. mak sakit, tapi doktor bagi ubat dh. insyaAllah, sembuh la kekgi."

Saya meragui percakapan bonda kerana saya tahu, dia takkan bagitau kalau dia sakit. Ramadhan lepas, sempat bersama keluarga. mak makan sikit sangat. masa tu demam. saya balik masa tu, baru telan nasi. Ya Rabb T_T. abah pun tak berapa nk lalu sgt makan tu. tak semangat.

"bertiga je. anak2 x balik."

ayahbonda, anak2mu berbondong2 pulang (kecuali yg ini), mahu meraikan lebaran bersama. second big sis juga akan pulang, cuma mengintai2 peluang, mana masa yang paling sesuai untuk cilok, balik terengganu.